27 Αυγούστου 2007

Τι να πω και γω

Σε τηλεοράσεις, εφημερίδες, ραδιόφωνα, blog, στο δρόμο όλοι αναφέρονται στη λεγόμενη εθνική καταστροφή. Όπως κάθε μεγάλο άσχημο γεγονός θα το εκμεταλλευτούν αυτοί που μπορούν και θα το υποστούν αυτοί που δεν μπορούν. Το ποιος φταίει, τα γιατί κλπ αναζητούνται αλλά δε βρίσκονται. Ένα κουράγιο στην stacy που δοκιμάζεται κι αυτή στην περιοχή της Ηλείας.

2 σχόλια:

alexandros είπε...

μου αρέσει που εδώ είσαι μετρημένος....,τεσπα

δυσκολες ωρες για αυτους που ζουνε ολα αυτα εκεί κατω,

εμείς εδω χαλαρα
καφές
ταβέρνες
πλουταρχος

Ανώνυμος είπε...

Στην Ηλεία, όπως φαντάζομαι και στους άλλους νομούς που εζησαν τα ίδια με εμάς, περάσαμε πολύ δύσκολες ώρες.Ακόμα κ όσοι δεν έζησαν την καταστροφή στο χωριό τους , έζησαν σίγουρα την αγωνία της φωτιάς να πλησιάζει, πολλοί θρήνησαν ενα γνωστό, φίλο , συγγενή.Στο χωριό μου θρηνήσαμε εναν απ τους νεκρους πυροσβέστες.Ενα 40χρονο παλικάρι που άφησε πίσω του 2 ανήλικα παιδια.
Και αν πολλοί νομίζουν πως τα δύσκολα πέρασαν δεν ειναι έτσι.. Οι ζημιές είναι ανυπολόγιστες, το περιβάλλον καταστράφηκε και μαζί και η οικονομία όλου του νομού.. Έχει και συνέχεια λοιπόν...