8 Σεπτεμβρίου 2007

Δημόσιο και στην κόλαση

Καλό, χρυσό το δημόσιο. Εργασιακός παράδεισος όπως το αποκαλώ. Αλλά μέχρι ποιου σημείου; Γνωρίζω πολύ κόσμο που έχει αφήσει το σπίτι του και πήγε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά μόλις διορίστηκε. Για αλλαγή καλό είναι δε λέω, αλλά για πάνω από μερικούς μήνες; Πρόσφατα μου πε ένας φίλος ότι ας τον διόριζαν στη Ρω να ανεβοκατεβάζει τη σημαία (μεταξύ σοβαρού και αστείου) και θα ταν μια χαρά! Είπαμε παράδεισος αλλά μήπως φτάσαμε στην υπερβολή; Λες και διαφορετικά θα πεθάνουμε από την πείνα. Τι να πεις...

4 σχόλια:

Nick είπε...

Όταν τα λέω γίνομαι κακός και εμπαθής...

Λίγα λεφτά, μια κιθάρα/μπάσο και κάτι γεμάτο με metal mp3 φτάνει για να ζήσει κάποιος.

Ο Σαλαμάνδρας

ekanou είπε...

"Λίγα λεφτά, μια κιθάρα/μπάσο και κάτι γεμάτο με metal mp3 φτάνει για να ζήσει κάποιος."

Εγώ πάλι μπάφο, pro και ένα σάντουιτς να δαγκώνω μια φορά το μεσημέρι :-))))

Mousel είπε...

Επειδή είμαστε ολιγαρκείς και όχι θύματα της υπερκαταναλωτικής κοινωνίας στην οποία μας έχουν αναγκάσει να ζούμε μας βγάζεις στη φόρα Έβδομε;Στη Ρω και πάλι στη Ρω! Me DSL,NOVA και κανένα φιλαράκι να παίζουμε κανένα τάβλι και να ψωνίζουμε καμιά φορά κανένα γκομενάκι από τα τουρκικά παράλια! Τώρα αν θα προλαβαίνουμε να ανεβάζουμε και τη σημαία αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο!

Mousel είπε...

Αν θες παρέα στο Αι Ευστράτη έρχομαι! Όλο και κάποια σημαία θα'χουν εκεί να σηκώνω! Το "σχέδιο Ρω" νομίζω ότι είναι κοντά...