16 Νοεμβρίου 2008

My City My Town

28 χρόνια στην ίδια πόλη είναι πολλά. Μόνο για διακοπές, για κάτι έκτακτο ή για τον στρατό έφυγα λίγο. Η ιδέα να φύγω ήταν (και είναι;) δελεαστική. Να δω κάτι διαφορετικό ρε παιδί μου. Αλλά πέρα από το ότι όλα που έχω είναι εδώ, να πάω που; Για λίγο σίγουρα θα αξίζει κάπου αλλού αλλά για περισσότερο; Αν δεν πας δεν μπορείς να κρίνεις και σίγουρα κάποιοι θα έχουν επιχειρήματα για τη μεγαλύτερη ή την μικρότερη πόλη από την Θεσσαλονίκη.
Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή το Φεστιβάλ έριξα μια διαφορετική ματιά στην πόλη: Πήγα σε διαφορετικές καφετέριες, σε διαφορετικά εστιατόρια, σε διαφορετικούς χώρους, είδα διαφορετικούς ανθρώπους, συνάντησα διαφορετική ατμόσφαιρα. Σα να ανακάλυπτες μια πόλη μέσα στην πόλη σου. Δεν χρειάζεται να φύγεις χιλιόμετρα μακριά για να βρεις το διαφορετικό. Είναι μέσα σου αλλά η συνήθεια δεν στο επέτρεπε να το δεις.

ΥΓ Έτυχε αυτό το ΣΚ να πέσουν στα χέρια μου από τη μια έντυπα του λεγόμενου Free Press (πχ Parallaxi, FAQ κλπ) και από την άλλη μια κλασσική κυριακάτικη εφημερίδα. Η πλάστιγγα έγυρε στα πρώτα.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το κακό με τη Θεσσαλονίκη είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις χωρίς αύτή, αλλά μερικές φορές νιώθεις ότι σε διώχνει μακρυά.

Anton είπε...

Με το πέρασμα των χρόνων, τον κόσμο που έχει στιβαχτεί σε αυτή και την έχει κάνει όπως την έχει κάνει (με τη βοήθεια των τοπικών αρχόντων), λογικό είναι να σε απωθεί. Αλλά θέλει λίγο πιο επιλεκτική προσέγγιση θα έλεγα..

Unknown είπε...

Η τελευταία πρότασή σου είναι όλο το ζουμί.

Όντως, μερικές μικρές αλλαγές μπορεί να έχουν πιο θετικές επιδράσεις από μία ριζική και να φέρουν πιο εύκολα το πολυπόθητο ξερουτίνιασμα.

Ανώνυμος είπε...

Νιώθουμε ασφάλεια όταν μένουμε σε κάτι γνώριμο.. Ίσως όμως είναι και στάσιμο.. 28 χρόνια στην Θεσσαλονίκη, όσο όμορφη και να είναι, θεωρώ πως είναι πολλά. Σίγουρα θέλει εσωτερική δύναμη για να φύγεις από το γνώριμο και να πας στο άγνωστο. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω όλο τον κόσμο. Άλλωστε δεν μετράει τόσο το μέρος που βρισκόμαστε αλλά αυτή / αυτός που θα μας κάνει να “πετάμε”! Αυτό είναι το δύσκολο...

Ανώνυμος είπε...

Άμα ρουτινιάζετε κι εσείς στη Θεσσαλονίκη, τι να πούμε κι εμείς που είμαστε από μικρές πόλεις των 2500 κατοίκων. Όπου οι επιλογές είναι 3 καφετέριες και μια ταβέρνα, ούτε σινεμά, ούτε μπαράκια και οι ίδιες φάτσες παντού. Ωραίο είναι η πόλη σου να σου προσφέρει ευκαιρίες για εναλλαγές, αρκεί να έχεις τη διάθεση να τις εκμεταλλευτείς. Από την άλλη βέβαια είμαι της άποψης ότι η καλή παρέα είναι αυτό που μετράει πάνω από όλα. Τα καλύτερα σκηνικά τα έχω ζήσει στο χωριό της μάνας μου με παρέα 5 ξαδέρφια, στο μοναδικό καφενείο του χωριού. Όσο για το αν πρέπει ή όχι να φύγεις από τη Θεσ/νικη και να δεις άλλα μέρη, μην ανησυχείς: αυτό θα το φροντίσει το ελληνικό δημόσιο. Κάποια στιγμή θα έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις και να διδάξεις σε κάποιο νησάκι του Αιγαίου ή του Ιονίου. Και η εμπειρία θα είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα!

Anton είπε...

@Auserwählte ψαγμένο το nickname σου.
Στην παρούσα φάση είμαι μια χαρά εδώ που είμαι. Aπό του χρόνου το φθινόπωρο το ξανασυζητάμε :)

Ανώνυμος είπε...

Σίγουρα οι φίλοι σου και ο άνθρωπος σου μετράνε για το αν περνάς καλά σε ένα μέρος. Από εκεί και πέρα όμως καλώς ή κακώς ζούμε σε μία εποχή που βλέπεις να σου προσφέρονται τόσα πολλά και σε τόσα διαφορετικά μέρη που το ένα (αν και μεγάλο) δεν σου αρκεί.

alexandros είπε...

αν μιλάμε θεωρητικά το καλύτερο πράγμα είναι να γνωρίζεις συνεχως διαφορετικά μέρη,τουλ μέχρι να βρείς αυτο που ψάχνεις.

όσο για τον εβδομο...
ας παμε ενα χρόνο πίσω.

you cannot teach an old dog new tricks

Ανώνυμος είπε...

αυτό θα το φροντίσει το ελληνικό δημόσιο.
I me alla logia o ellinas forologoumenos


ps. Varsity kathe Pempti: Einai kai gamo.Ta spaei