12 Ιουνίου 2009

I love this game

Στο ξαφνικό πήγα για κείνο το μπασκετάκι που λέγαμε. Καλά ήταν αλλά δεν είμαστε για φουλ ρυθμούς, ειδικά με αυτή τη ζέστη. Το άθλημα άλλοι το βλέπουν σαν χαβαλέ, άλλοι σαν παιχνίδι (εγώ), άλλοι το παίρνουν πολύ στα σοβαρά.
Κατά κάποιο τρόπο φαίνεται και η αντιμετώπιση που έχει κανείς απέναντι στη ζωή, στα πράγματα. Αφήνει να τον παρασύρουν στην πρώτη περίπτωση, προσπαθεί να το διασκεδάσει στη δεύτερη, το προγραμματίζει και το κυνηγά στην τρίτη. Κι όπως τη ζωή, μπορεί να πάρει το αυτί σου μιλάνε πίσω από την πλάτη σου αυτοί που έδωσες πάσες-ευκαιρίες. Αυτοί που αν τις εκμεταλλευόταν, θα ταν καλύτερα για όλους στην ομάδα. Αλλά μπα... Είπαμε όμως, για μας είναι παιχνίδι, δεν πάνε να λένε. Όσοι το βλέπουν "επαγγελματικά" ή πεδίο καταξίωσης (sic) ο δρόμος για το NBA είναι ανοιχτός. Εμείς θα τους αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο :)

Σημείωση: Κάντε κλικ στη φώτο να διαπιστώσετε ότι είναι από το χθεσινοβραδινό ματς.

2 σχόλια:

Nick είπε...

Γι'αυτό ούρλιαζες "Βήματααα, βήματααα" όταν χαζολογούσα στο πρώτο και τελευταίο μπασκετάκι που πάιξαμε; :Q

Anton είπε...

Γιατί το παιχνίδι έχει όρους και δεν είναι χαβαλέ.