Who 's to blame

Η μπάλα έχε χαθεί προ πολλού σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Αν το 2006 που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την εκπαίδευση μου έλεγαν ότι 6 χρόνια μετά θα έπαιρνα τα λεφτά που παίρνω τώρα και θα εργαζόμουν σε ένα περιβάλλον σαν το σημερινό, ειλικρινά δεν θα το επέλεγα. Αλλά δεν είμαι εγώ το θέμα.

• Πήρε το αυτί μου στο λεωφορείο μια κουβέντα δυο νεαρών που έλεγαν για δουλειές. Πέραν του γεγονότος ότι δεν υπάρχουν, αναφέρθηκαν και στους εργοδότες που τρίβουν τα χέρια τους με τα ψίχουλα που δίνουν πλέον στους νέους εργαζόμενους. Αυξάνουν το κέρδος μες την κρίση.
• Μας ρίχνουν φυλλάδια για delivery. Πως γίνεται το μαγαζί που είναι τρύπα και σε άκυρο μέρος να είναι πιο ακριβό από εκείνο που είναι προσεγμένο και σωστό (αποδείξεις κλπ);
• Κάνεις λογαριασμό 84€ σε νυχτερινό μαγαζί και το γκαρσόν σε ρωτάει με απορία: θέλετε και απόδειξη;
• Πας να βάλεις βενζίνη. Πως γίνεται αυτός που είναι στην Cyclon και σε σχετικά απομακρυσμένο μέρος να πουλάει πιο ακριβά από αυτόν που είναι στην BP και στη Shell και πιο κεντρικά;

Δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα οι δανειστές που μας χτυπάνε την πόρτα για να μας πάρουν μέχρι και το στρώμα που κοιμόμαστε. Μας φταίνε πρώτα αυτοί οι κουτοπόνηροι που μένουν μέσα στο σπίτι και μας εκμεταλλεύονται και μας κοροϊδεύουν.