Ακόμα μια συνέπεια μπορεί να είναι ότι ίσως γίνομαι και πιο δύσκολος. Στο I Will Survive στο θέατρο Σοφούλη, το κοινό (όσο και να ήταν) φαινόταν να περνάει καλά και να διασκεδάζει. Και γω στη μεγαλύτερη διάρκεια είχα ένα χαμόγελο αλλά δεν ξεκαρδιζόμουν κιόλας. Αντικειμενικά το σενάριο δεν ήταν τίποτα της προκοπής: ο μανδύας του σουρεαλισμού και της μαύρης κωμωδίας δεν είναι αρκετός σε όλες τις περιπτώσεις. Όπως και το interactive δεν κάνει μια παράσταση γαμάτη βρέξει χιονίσει (ο παππούς που σήκωσαν στο τέλος πάντως ήταν θεός).
Εν κατακλείδι οι ηθοποιοί το πάλευαν και την παράσταση δεν τη λες χάλι. Ειδικά άμα είστε φοιτητές, νομίζω θα διασκεδάσετε. Όπως και αν σας αρέσει να χαλβαδιάζετε φοιτήτριες :@
2 σχόλια:
Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω.
Το σημαντικότερο που έχει καταφέρει αυτή η παράσταση είναι να μην καταλαβαίνει σχεδόν κανείς πόσο καλή είναι...
Εξαιρετικά τα παιδιά και άφθονο γέλιο με καθαρά βρετανικές επιρροές. Αυτό ίσως ξυνίζει.
Η παράσταση ήταν εξαιρετική όχι γιατί ήταν διαδραστική ούτε γιατί το "πάλευαν" οι ηθοποιοί. Ήταν εξαιρετική γιατί ποτέ δεν πούλησε φούμαρα για το τι είναι και τι πρεσβεύει.
Ήταν "φρέσκια" αλλά πάντα εξαρτάται από ποια οπτική την βλέπεις. Μου παραφάνηκε φοιτητική για να με ενθουσιάσει. (ίσως φταίει που δεν είμαι πλέον :O)
Δημοσίευση σχολίου