Ήταν 1997 όταν άκουγα Μετρόπολις τα μεσημέρια. Άσχημη χρονιά για τον Άρη καθώς πέφταμε. Όλοι στρεφόταν εναντίον του Γράντα, διάφοροι παράγοντες στο ραδιόφωνο και ατέρμονες κουβέντες. Ανάλογα είναι τα πράγματα και τώρα με happy end τελικά. Στα πεταχτά άκουσα να μαλώνουνε για τα γνωστά αλλά πλέον δεν υπάρχει ξεκάθαρος εχθρός. Αυτό επιτρέπει στα λαμόγια να επανέλθουν σιγά σιγά. Όπως συμβαίνει με τους πολιτικούς στην Ελλάδα που πριν 2 χρόνια τους λιντσάρανε και τώρα κυκλοφορούν σα μπρούκληδες.
Ήταν 1997 όταν κάθισα να δω τον τελικό του Champions League ανάμεσα στη Dortmund και τη Juventus. Το κιτρινόμαυρο πέταλο με κέρδισε και έτσι από τότε αν υποστηρίζω κάποιον στην Ευρώπη είναι η Dortmund. Είχε τα σκαμπανεβάσματα της στη συνέχεια αλλά με την υποστήριξη των οπαδών της και με το ποδόσφαιρο που παίζει είναι κοντά στο να επαναλάβει την ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου