Ήταν Οκτώβριος και περίμενα απόσπαση για άλλο σχολείο. Εν τω μεταξύ οι λιγοστοί καθηγητές κάναμε τετράωρα και μοιραζόμασταν τα πολλά εξωδιδακτικά καθήκοντα. Σήμερα αυτά τα καθήκοντα ουσιαστικά εκμηδενίζουν τα διδακτικά, καθώς ασχολούμαι με εφημερίες, το παλιό hardware των εργαστηρίων, τα καινούργια PC που ήρθαν, τα χαρτιά για τις απουσίες, τα χαρτιά αδειών κλπ.
Από τότε έχουμε γίνει πάρα πολλοί. Πέρα από καθηγητές έχουν έρθει βοηθητικό προσωπικό, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, γενικών καθηκόντων, επιστάτες, νοσοκόμες και όλο κάποιον θα ξεχνάω. Τα καθήκοντα τους είναι συγκεχυμένα και ουσιαστικά αυτό που γίνεται είναι εγώ να κάνω ότι έκανα (και παραπάνω), μέσα σε ένα χάος. Δε φταίνε οι άνθρωποι φυσικά που οι περισσότεροι δουλεύουν για τρεις και εξήντα και θέλουν να βοηθήσουν. Τόσο κόσμο, να μην έχεις τοίχο να ακουμπήσεις, δεν θα τον ξαναδούμε. Μέχρι τις επόμενες εκλογές σίγουρα...
Από τότε έχουμε γίνει πάρα πολλοί. Πέρα από καθηγητές έχουν έρθει βοηθητικό προσωπικό, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, γενικών καθηκόντων, επιστάτες, νοσοκόμες και όλο κάποιον θα ξεχνάω. Τα καθήκοντα τους είναι συγκεχυμένα και ουσιαστικά αυτό που γίνεται είναι εγώ να κάνω ότι έκανα (και παραπάνω), μέσα σε ένα χάος. Δε φταίνε οι άνθρωποι φυσικά που οι περισσότεροι δουλεύουν για τρεις και εξήντα και θέλουν να βοηθήσουν. Τόσο κόσμο, να μην έχεις τοίχο να ακουμπήσεις, δεν θα τον ξαναδούμε. Μέχρι τις επόμενες εκλογές σίγουρα...
Σημείωση: Το ανησυχητικό είναι ότι το διασκεδάζω λίγο με το χάος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου