Heavy Metal or no metal at all

Το κλείσιμο της χρονιάς φέρνει παραδοσιακά σ αυτό το blog την ανάγκη να κάνει ανασκόπηση στα καινούργια ακούσματα. Για να θυμάμαι μετά από χρόνια τι άκουγα και πως το καταλάβαινα.
Στο metal εκείνο το συγκρότημα που λέγεται Manowar είναι η ευχή και η κατάρα του. Γιατί από τη μια προσωποποιεί τις σπουδαίες μουσικές που υπάρχουν και από την άλλη τη βλακεία που δέρνει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τους μεταλλάδες. Από ένα τραγούδι τους δανείζομαι τον τίτλο για να καταλήξω ότι και φέτος τα ακούσματά μου ήταν μεταλλικά μεν αλλά όχι φρέσκα. Οι Kreator δε σώζουν την παρτίδα ενώ οι Mastodon παίζουν κάτι δικό τους που το λες metal. Για να είμαι ειλικρινής η κυκλοφορία που ξεχώρισα φέτος είναι ακόμη λιγότερο metal αλλά ενέχει στοιχεία που αγαπάμε σ αυτή τη μουσική: τα riff, τις αλλαγές, τα ωραία φωνητικά, τα ξεσπάσματα. Ο λόγος για το In Droves των Black Map.

3Α (Αλλοτρίωση - Αυτοαναφορικότητα - Ανασφάλεια)

Πριν από 20 ολόκληρα χρόνια, τέτοια εποχή ρίχναμε πολύ διάβασμα για τις πανελλήνιες. Για όσους δεν είχαμε μπάρμπα στην Κορώνη αλλά πηγαίναμε με το σταυρό στο χέρι, ήταν η φυσική επιλογή. Όσοι περάσαμε βγήκαμε υπάλληλοι. Στην καλύτερη κάποιοι ανοίχτηκαν σε μεγαλύτερες αγορές όπως της Αθήνας και ελάχιστοι πήγαν στο εξωτερικό.
Στην έκθεση λοιπόν, επιβαλλόταν να διαβάζουμε κυριακάτικες εφημερίδες και ορολογίες όπως η αλλοτρίωση ήταν πιθανά θέματα. Στο σήμερα δεν είναι απλά μια ορολογία για εξετάσεις αλλά τη βιώνεις από τις στις σχέσεις σου με τους άλλους μέχρι και με τη φύση. Ένας όρος που δε μας απασχόλησε ήταν η αυτοαναφορικότητα. Και δε μιλάω για τις selfie αλλά για κάτι βαθύτερο που ίσως κάποιος δεν το συνειδητοποιεί καλά καλά: πως η παρουσία του, ψηφιακή ή πραγματική, έχει να κάνει πάντα με το αναφέρεται άμεσα ή έμμεσα στον εαυτό του.
Κλείνω με μια αναφορά γνωστού ηθοποιού:
"Ο συντηρητισμός είναι ένα άμεσο επακόλουθο της ανασφάλειας. Όσο πιο ανασφαλής αισθάνεσαι, τόσο πιο πολύ κλείνεσαι. Είναι μία φυσική αντίδραση των πλασμάτων της φύσης να κλείνονται στις απειλές. Η κοινωνία μας συντηρητικοποιείται γιατί απειλείται από πολλά πράγματα. Είναι λογικό επακόλουθο". Να συμπληρώσω πιο λαϊκά ότι όσο οι μετανάστες θα μας πάρουν τις δουλειές άλλο τόσο οι ομοφυλόφιλοι θα μας πάρουν τις γυναίκες.

Ride like the wind

Βλέπεις ένα παιδάκι και η κίνηση του είναι αέναη. Πας βόλτα ένα σκυλάκι και μετά από τρεις ώρες ακόμα δε λέει να κουραστεί. Όταν κάνεις κάτι περισσότερο από τα καθημερινά (δουλειά, καφέ-ποτό) αντιλαμβάνεσαι ότι την προηγούμενη περίοδο σα να λίμναζες. Γυρνάει η σκέψη σου και αντιλαμβάνεσαι ότι την προηγούμενη περίοδο έχεις καταναλώσει ώρες αναμονής σε γιατρούς, σε σεμινάρια, στο να περιμένεις στο αεροδρόμιο χωρίς να κάνεις κάτι. Το πολύ πολύ να χαζεύεις στο κινητό σου. Φτάνεις ως το στρατό που έμαθες να ζεις με την αναμονή. Κάποια στιγμή πρέπει να σου χτυπήσει καμπανάκι.

Α(θ)λητισμός

Θεσσαλονίκη και αθλητισμός είναι σα να λέμε σαρδέλα με μαρμελάδα: δεν πάνε μαζί. Στα αρχαία χρόνια (δηλαδή ως τη δεκαετία του 90) υπήρχαν πραγματικές αθλητικές ομάδες. Αλλά αυτό ήταν. Από τότε τις αντικατέστησαν τα αθλητικά ραδιόφωνα της πόλης. Τυχαίο;
Μια μέρα να ακούσεις ράδιο ή να διαβάσεις τοπική εφημερίδα, φτάνει. Ζουν ανάμεσα μας όλοι όσοι συμμετέχουν και τους διαβάζουν. Και το εντυπωσιακό είναι ότι αυτοί οι "δημοσιογράφοι" είναι εκεί από τότε. Πιο στραβοστόμηδες, εριστικοί, ξερόλες, διαπλεκόμενοι αλλά πάντα εκεί παρά την αναξιοπιστία όλων αυτών των ετών και το ευτελές του πράγματος. Θυμάμαι τον Ζαγόρα που έβγαζε στην εκπομπή του τον μέντορα του, τον Σαράντη Πανταζή της Αθλητικής Βορείου Ελλάδος, για να κοροϊδέψουν τον Ρώσο που είχε μόνο ένα σακάκι. Ο λόγος για τον Σαββίδη που σήμερα έχει αγοράσει τη μισή Ελλάδα...

Wind of Fake

Θυμάμαι πριν χρόνια την ταλαιπωρία που είχαμε τραβήξει με τη Forthnet. Τώρα μια άλλη εταιρία του κλάδου λειτουργεί με βρώμικο τρόπο.
Στα συμβόλαια ξέρουμε για τα ψιλά γράμματα. Τα διαβάζεις και υπογράφεις. Η Wind όμως το απογείωσε: έστειλε σε ανύποπτη στιγμή μέσα σε έναν απλό λογαριασμό στο κάτω μέρος της σελίδας με ψιλά και δυσδιακριτα γράμματα, κάτι που ξεκινούσε για προσφορά. Όσο διαβάζει κάποιος σε ένα φυλλάδιο από σουβλατζιδικο τις προσφορές τόσο θα καθίσει να δει μέσα σε εκατοντάδες αριθμούς τι εννοεί. Δείτε την εικόνα του post και θα καταλάβετε.

Και μετά σου δίνει ένα μήνα να ακυρώσεις το συμβόλαιο. Αλλιώς πρέπει να πληρώσεις τα γαμησιάτικα της ακύρωσης. Αν αυτό το έντυπο και ο τρόπος δεν είναι κοροϊδία και π**τια τότε τι είναι;
Η "εξυπηρέτηση" του 13800 ήταν να σε χρεώνουν βάζοντας σε στην αναμονή και του καταστήματος της Τούμπας, μια εριστική σχεδόν προσβλητική αντιμετώπιση. Τέτοιες συμπεριφορές δεν πέφτουν κάτω. Αντίθετα θα "ανέβουν" όπου μπορούν.

ΥΓ Έγιναν όπως τα περιγράφει ο ομοιοπαθής

Κυκλοφορι(α)κό

Αγαπάμε κέντρο γιατί χίλιους λόγους. Αυτό είναι η η Θεσσαλονίκη. Τα υπόλοιπα είναι ετερόφωτα. Πρόσφατα ο δημαρχούλης ξεκίνησε ένα σύστημα στάθμευσης με χρεώσεις αν παρκάρεις στο δρόμο και λίγες θέσεις για τους μόνιμους κατοίκους. Διαμαρτυρίες έντονες δεν είδα γιατί ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Σκοπός κάθε παρέμβασης θεωρητικά είναι για να καλυτερέψει τα πράγματα. Το συγκεκριμένο είναι κυρίως για να μαζέψει λεφτά ο καταχρεωμένος από τα σκάνδαλα δήμος.
Πλέον σε αυτά τα σημεία βλέπεις τη χαρά του διπλοπαρκαρίσματος σε πιο έντονο βαθμό. Στην Τσιμισκή η αριστερή λωρίδα είναι κατειλημμένη από αμάξια με αλάρμ που αναβοσβήνουν στο χριστουγεννιάτικο κλίμα. Περνάει η Δημοτική Αστυνομία αλλά πίσω της μετά γεμίζει από τα παράνομα σταματημένα. Στην Εγνατία δεν υπάρχει διαγράμμιση γιατί δεν επιτρέπεται και αποτέλεσμα είναι να είναι φουλ παρκαρισμένη. Και συ αν πας με τη λογική δε θα κατέβεις με αυτοκίνητο αλλά θα παρεις λεωφορείο. Δεν έχει τύχει να μπω και να μην είναι πίτα στον κόσμο. Άντε να δεχθείς αυτή την άσχημη αίσθηση, άντε να προφυλαχθείς μη σου βουτήξουν τίποτα αλλά από τις ασθένειες που κλείνονται μέσα πως να ξεφύγεις;
Θα εγκλωβιστούμε στις άγχρωμες γειτονιές με τα στιβαγμένα αυτοκίνητα και την παράλογη δόμηση; Όχι ακόμα